ដោយ Carmine Gallo
អ្នកប្រឹក្សាត្រូវការរឿង ពីព្រោះគំនិតផ្សេងៗមិនលក់ចេញដោយខ្លួនឯងឡើយ។
យើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកនិយាយរឿង។ យើងដំណើរការពិភពរបស់យើងជារឿង។ យើងប្រាស្រ័យទាក់ទងជារឿង។ ការនិយាយរឿងគឺជាជំនាញទី១ ដែលអ្នកអាចបង្កើត ដែលនឹងធ្វើឲ្យអ្នកខុសប្លែកពីអ្នកប្រឹក្សាឯទៀត ហើយមានឧបករណ៍និយាយជាសាធារណៈចំនួន៣ ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យនៅខាងមុខគេ។
យើងត្រូវការឧបករណ៍ទាំងនេះ ពីព្រោះគំនិតផ្សេងៗមិនលក់ចេញដោយខ្លួនឯងឡើយ។ ក្នុងនាមជាអ្នកប្រឹក្សា អ្នកផ្ដល់ចំណេះដឹងនិងព័ត៌មានដែលមានតម្លៃ ប៉ុន្តែនោះមិនមានន័យច្រើនទេ បើអ្នកមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលភ្ញៀវសក្ដានុពល និងភ្ញៀវ ឲ្យធ្វើសកម្មភាពចំពោះព័ត៌មានដែលអ្នកបានផ្ដល់ជូន។ គំនិតទាំងឡាយត្រូវការមនុស្សគាំទ្រពួកវា ហើយតួនាទីនោះធ្លាក់លើអ្នក។
មានរឿងជាច្រើនប្រភេទដែលអ្នកអាចប្រាប់។ មាន រឿងខ្ញុំ ដែលរៀបរាប់អំពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក, រឿងពួកគេ ដែលអាចជាករណីសិក្សារបស់អ្នក ឬឧទាហរណ៍ពីភ្ញៀវផ្សេងទៀត; និង រឿងយើង ដែលយើងជាមួយគ្នា អាចបង្កើតផែនការធានារ៉ាប់រង ដើម្បីការពារអ្នក និងគ្រួសារអ្នក។
គ្រប់រឿងដែលអស្ចារ្យមានរចនាសម្ពន្ធមួយ។ អ្នកនិយាយរឿងដ៏ល្អម្នាក់បំពេញបទបង្ហាញរបស់ពួកគេទៅជារចនាសម្ពន្ធសកម្មភាពបី៖
ឥឡូវ យើងបានជជែកអំពីការនិយាយរឿងជាទស្សនទានមួយ ខ្ញុំចង់ផ្ដល់ឧបករណ៍ប្រាស្រ័យទាក់ទងជាពិសេសពីរទៀត ដែលអាចធ្វើសកម្មភាពបាន និងមានប្រសិទ្ធភាព។
ប្រាប់ទិដ្ឋភាពធំ មុនរឿងលម្អិត។ មានឧទាហរណ៍ល្បីល្បាញមួយក្នុងអក្សរសិល្ប៍វិទ្យាសាស្ត្រប្រព័ន្ធប្រសាទ ដែលគាំពារគំនិតដែលថា ការចងចាំទស្សនទាននិងការពិត គឺកាន់តែងាយ នៅពេលមនុស្សត្រូវបានបង្ហាញជាមួយទិដ្ឋភាពធំ។ ឧទាហរណ៍ បើខ្ញុំផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវពាក្យចៃដន្យមួយសំណុំ ហើយសុំឲ្យអ្នកចាំពាក្យទាំងនោះ ខួរក្បាលអ្នកនឹងព្យាយាមបំពេញពាក្យទាំងនោះទៅជាលំនាំ។
បើខ្ញុំសុំឲ្យអ្នកចងចាំពាក្យដូចជាស្បែកជើងសង្រែក អាវភ្លៀង ស្បែកជើងកវែង និងឆត្រ អ្នកអាចផ្គូអាវភ្លៀវជាមួយឆត្រ ឬស្បែកជើងសង្រែកជាមួយស្បែកជើងកវែង។ ខួរក្បាលអ្នកកំពុងព្យាយាមគូសលំនាំ។ ប៉ុន្តែចុះបើខ្ញុំផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវរចនាសម្ពន្ធតាមលំដាប់ថ្នាក់ជាមុន? ចុះបើខ្ញុំចាប់ផ្ដើមជាមួយប្រភេទមួយដូចជា គ្រឿងការពារភ្លៀង ដែលមានដូចជាឆត្រ អាវភ្ញៀវ និងស្បែកជើងកវែង? រួចខ្ញុំឲ្យអ្នកនូវគ្រឿងលេងនៅឆ្នេរ មានដូចជាវ៉ែនតាការពារកម្ដៅថ្ងៃ ខោអាវហែលទឹក និងស្បែកជើងសង្រែក។ ដោយផ្ដល់ទិដ្ឋភាពធំជាមុន នឹងធ្វើឲ្យការចងចាំពាក្យនៅសល់កាន់តែងាយស្រួល។
ឧបករណ៍មួយទៀតដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យប្រាប់ទិដ្ឋភាពធំដល់ភ្ញៀវអ្នកត្រូវបានគេហៅថា ខ្លឹមសារគោល។ ក្នុងជំនួបពពាយនាយនៅហូលីវូត អ្នកនិពន្ធភាពយន្តពពាយនាយគំនិតសម្រាប់កុនមួយរឿង ជាទូទៅដល់ផលិតករ ឬនាយកប្រតិបត្តិនៅស្ទូឌីយ៉ូ ជាមួយនឹងខ្លឹមសារគោល៖ ត្រឹមមួយឃ្លា តើភាពយន្តរបស់អ្នកនិយាយពីអ្វី? ខ្លឹមសារគោលដ៏អស្ចារ្យបំផុតមួយត្រូវបានពពាយនាយដោយអ្នកដឹកនាំ Steven Spielberg។ លោកបានដើរចូលទៅក្នុងការិយាល័យនាយកប្រតិបត្តនៃស្ទូឌីយ៉ូក្នុងឆ្នាំ 1975 ហើយបាននិយាយថា “ខ្ញុំមានគំនិតមួយ។ វាជាភាពយន្តមួយអំពីមេប៉ូលីសដែលមានរោគខ្លាចលំហទឹកល្វឹងល្វើយ និងបានប្រយុទ្ធជាមួយត្រីឆ្លាមដ៏ធំ ដែលមានចំណង់ស៊ីអ្នកហែលទឹក និងនាយក្រុមនាវា។” មែនហើយ ភាពយន្តនោះគឺ “Jaws”។
TED Talks មានខ្លឹមសារគោលប្រភេទនេះ។ សន្និសីទនេះសុំឲ្យវាគ្មិនរបស់ខ្លួនមានគំនិតមួយដែលពួកគេអាចនិយាយអំពីបទបង្ហាញដ៏វែងនោះ ជាធម្មតា 18នាទី ឬតិចជាងនេះ។ គំនិតមួយនោះត្រូវតែពិសេស និងងាយចាំ។ វាគ្មិនត្រូវតែផ្ដោតលើគំនិតធំមួយ ដែលពួកគេអាចនិយាយត្រឹមមួយឃ្លា។ វាជាការហាត់ដ៏ល្អមួយ។ ឧទាហរណ៍ តើអ្នកអាចប្រាប់ខ្ញុំមួយឬពីរឃ្លា ដែលធ្វើឲ្យអ្នកខុសប្លែកពីអ្នកប្រឹក្សាហិរញ្ញវត្ថុឯទៀតបានទេ? គ្រប់ផលិតផលដែលអ្នកឲ្យយោបល់ត្រូវតែមានការរៀបរាប់មួយឬពីរឃ្លា។ តើអ្នកអាចបញ្ជាក់ថាវាជាអ្វី និងហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់ភ្ញៀវអ្នកទេ? នោះជាខ្លឹមសារគោល ហើយវាកាន់តែងាយច្រើនដើម្បីឲ្យអ្នកឯទៀតមិនត្រឹមតែចាំទេ ថែមទាំងតាមដានការពិភាក្សាបន្តទៀតដែរ។
នេះជាការណែនាំមួយទៀត។ បើអ្នកកំពុងធ្វើបទបង្ហាញការឲ្យយោបល់របស់អ្នកលក្ខណៈនិម្មិត ឬជាមួយនឹងជំនួយមើលឃើញ ដូចជាស្លាយ PowerPoint ខ្លឹមសារគោលរបស់អ្នកគួរលេចឡើងជាអត្ថបទនៅលើស្លាយរបស់អ្នក។ នៅពេលអ្នកបានសម្រេចថាសារសំខាន់អ្វីដែលអ្នកចង់បញ្ជូន សារនោះគួរស្ថិតលើស្លាយជាអក្សរ គ្មានអ្វីផ្សេងឡើយ។ នុ៎ះអ្នកស្ដាប់អ្នកមិនត្រឹមតែឮខ្លឹមសារគោលរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មើលឃើញសារនោះដែរ។ វានឹងកាន់តែស្រួលចាំច្រើន និងងាយឲ្យពួកគេនឹកឃើញ និងពន្យល់ដល់ប្ដី/ប្រពន្ធ ឬដៃគូពួកគេ។
សារសំខាន់របស់អ្នកមិនមែនជាបទបង្ហាញទាំងស្រុងរបស់អ្នកទេ។ តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីជាមួយផ្នែកនៅសល់? ទស្សនទានដ៏មានអានុភាពបំផុតមួយសម្រាប់ការសរសេរ ការនិយាយ និងការផ្ដល់បទបង្ហាញ ត្រូវបានគេហៅថា ក្បួនបីប្រការ។ រឿងមួយគួរមានការចាប់ផ្ដើម តួសេចក្ដី និងការបញ្ចប់។ ក្នុងអក្សរសិល្ប៍ យើងមាន “កូនជ្រូកបីក្បាល” “ទាហានកាន់កាំភ្លើងម័លខិតបីនាក់” និងទេពារក្សដែលបានផ្ដល់ឲ្យអាឡាដាំងនូវក្ដីប្រាថ្នាបីប្រការ។ ក្បួនបីប្រការមានលក្ខណៈសាកល។ មនុស្សមានសមត្ថភាពយល់រឿងបី ហើយប្រហែលជាចាប់មិនបានគំនិតធំលើសពីបួនឡើយ ក្នុងពេលមួយ។ អ៊ីចឹង ចូរកុំវាយប្រហារភ្ញៀវអ្នកជាមួយនឹងព័ត៌មានច្រើនពេក។ រក្សាវាត្រឹមព័ត៌មានលម្អិតចំនួនបី ដែលពួកគេត្រូវការដឹង។ ផ្ដល់ឲ្យគេនូវប្រយោជន៍បីអំពីផែនការធានារ៉ាប់រងដែលអ្នកដាក់ជាមួយគ្នា ឬមូលហេតុបីក្នុងការទទួលដំបូន្មានហិរញ្ញវត្ថុរបស់អ្នក។ ព័ត៌មានស្មុគ្រស្មាញត្រូវការនូវការប្រាប់ដ៏សាមញ្ញ ហើយក្បួនបីប្រការគឺជាវិធីដ៏ល្អក្នុងការធ្វើឲ្យវាសាមញ្ញ។ សួរខ្លួនអ្នក “តើអ្វីជាសារគាំទ្របីរបស់ខ្ញុំ?” គំនិងចម្បងដែលជាខ្លឹមសារគោល គួរបន្តដោយសារគាំទ្របីឬបួន ដូចជាមូលហេតុបីដើម្បីធ្វើការជាមួយអ្នក ឬប្រយោជន៍បីនៃកិច្ចសន្យាជាក់លាក់មួយ។
គំនិតរបស់អ្នកពិតជាសំខាន់។ បើអ្នកផ្គូផ្គងអានុភាពនៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អ្នកជាមួយអានុភាពនៃគំនិតអ្នក តាមរយៈការនិយាយរឿងដែលមានប្រសិទ្ធភាព អ្នកនឹងលេចធ្លោឡើង។