ฉันอยากขอแบ่งปันบทเรียนเกี่ยวกับความเป็นผู้นำของฉัน ประเด็นแรกที่อยากจะบอกคือ ในยุคใหม่นี้ ต้องการผู้นำแบบใหม่ เราทุกคนต้องสำรวจวิธีการของตัวเองเพื่อเพิ่มขีดความสามารถและเราต้องเป็นผู้นำ ของตัวเราเองก่อน คุณอาจรู้สึกว่าคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความเป็นผู้นำเลย แต่คุณได้รับอิทธิพลจาก อำนาจของการเป็นผู้นำอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าคุณจะถูกคนอื่นนำหรือคุณเป็นผู้นำคนอื่น หากทีมไม่มีผู้นำ ที่ดีในที่สุดแล้วคุณจะสูญเสียความแน่นแฟ้นของทีมหรือแม้กระทั่งเจอปัญหาเรื่องอัธยาศัย แล้วงาน ของคุณจะทำให้คุณเหนื่อยมาก คุณสังเกตไหมว่ามันยากที่จะย้อนสถานการณ์และก้าวไปข้างหน้า โดยมีผู้นำเพียงคนเดียว

แม้แต่ทีม NBA ยังแทบจะไม่สามารถพึ่งพาผู้เล่นคนดังเพื่อช่วยให้ทีมคว้าแชมป์ได้ การต่อสู้เดี่ยว ไม่ได้ทรงพลังและมีประสิทธิภาพเท่ากับการต่อสู้แบบทีม อนาคตของความเป็นผู้นำไม่ได้อยู่ที่การ ทำให้คนอื่นเต็มใจตามคุณอีกต่อไป แต่มันเกี่ยวกับการเปิดเผยความเป็นผู้นำในตัวเราแต่ละคน โดยส่วนตัว ฉันคิดว่ารูปแบบของความเป็นผู้นำที่สุดๆ มีสองแบบ หนึ่งคือ ผู้นำเผด็จการ ผู้นำมักจะให้ความคิด ของตนมาเป็นอันดับแรก สิ่งที่เขาหรือเธอประเมินเป็นสิ่งที่ถูกต้อง และรู้สึกว่าโลกใบนี้มีแต่เขาหรือเธอ ประเภทที่สองคือ ผู้นำที่เสียสละ ผู้นำประเภทนี้มักคิดถึงทีม พวกเขารู้สึกตัวเล็กและไม่มีความสำคัญ เขาหรือเธอจะมีความอดทนกับสิ่งต่างๆ มากมาย และในที่สุดแล้วทุกคนก็จะเหนื่อยและไปต่อไม่ถูก

ทั้งสองแบบนี้ไม่ได้เป็นรูปแบบของการเป็นผู้นำที่ดี มีบางอย่างที่ขาดหายไป เพื่อให้ทีมมีความไว้วางใจและความร่วมมืออย่างแท้จริง เป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่ทุกคน เมื่อผู้คนรู้สึกปลอดภัย เป็นที่ยอมรับและมั่นใจ พวกเขาจะปลดปล่อยศักยภาพและสติปัญญาออกมาเอง สร้างฉันทามติเพื่อประโยชน์ส่วนรวมและเต็มใจที่จะทำงานร่วมกัน ไม่ว่าเราจะเป็นผู้นำตัวเองหรือเป็นผู้นำทีม เราทุกคนต้องรู้สึกสบายใจอย่างยิ่งกับสิ่งที่เราเป็นและมีความมั่นใจที่ไม่สั่นคลอน ในยุคใหม่นี้ เราต้องจริงใจ ถ่อมตัว สร้างสรรค์ ยืดหยุ่นและเรียนรู้ที่จะร่วมมือกับผู้อื่น นั่นคือประสบการณ์การเป็นผู้นำของฉัน ขอบคุณค่ะ